వంశీ తో కొన్ని క్షణాలు...

"నువ్వక్కడుంటే నేనిక్కడుంటే ప్రాణం విలవిల.." డయలర్ టోన్ వినిపిస్తోంది.. ఫోన్ ని చెవికి మరికొంచెం దగ్గరగా లాక్కుని, ఒక్కసారి బలంగా ఊపిరి పీల్చాను. కాల్ కట్ చేద్దామా? అనిపించింది ఒక్క క్షణం. కానీ అవతలి గొంతు వినాలన్న కుతూహలం నన్ను ఆ పని చెయ్యనివ్వ లేదు. నెల్లాళ్లుగా నిత్యం వింటున్న గొంతే..కాకపొతే 'గోపి గోపిక గోదావరి' పాటల రూపంలో.. ఇప్పుడు సంభాషణ ఎలా ఉంటుందో?

ఇలా ఆలోచించడానికి సరిగ్గా గంట క్రితం 'ఈనాడు' తిరగేస్తూ సినిమా పేజి దగ్గర ఆగిపోయాను.. గోదారి ఫోటో పెద్దది.. పక్కనే నవ్వుతున్న వంశీ. 'మా గోదారి తల్లి' అని హెడ్డింగ్. గబగబా చదివేశాను. చివరికి వచ్చేసరికి ఒక్కసారిగా ఓ శీతల పవనం నన్ను బలంగా తాకి వెళ్ళిన అనుభూతి. గోదారితో నాకెలాంటి అనుబంధం అని ఒక ఫ్రెండు చాలా రోజుల క్రితం అడిగినప్పుడు "గోదారి నాకు, అమ్మ, సోదరి, స్నేహితురాలు, ప్రేయసి, అన్నీ.." అని చెప్పాను కించిత్ పరవశంగా.. ఇప్పుడు అదే వాక్యం వంశీ అక్షరాలలో.. యెంత యాదృచ్చికం!

ఫోన్ తీసుకుని మిత్రులందరికీ సంక్షిప్త సందేశాలు పంపడం మొదలు పెట్టాను..ఈ ఆర్టికల్ చదవడం మిస్ కావొద్దని.. అరగంట గడిచిందో లేదో ఒక మిత్రుడి నుంచి ఫోన్.. గోదారి మిత్రుడు.. "అంత నచ్చిందా?" అంటూ మొదలు పెట్టి "వంశీ కి స్వయంగా చెబుతావా?" అని ప్రతిపాదించి నన్ను ఆశ్చర్య పరిచాడు. 'ఇది నిజమేనా?' అని నేను సందేహిస్తుండగానే..ఒక ఫోన్ నెంబర్ ఇవ్వడంతో పాటు "ఇది ఎవరికీ ఇవ్వొద్దు" అన్న కండిషన్ కూడా వినిపించింది అవతలి నుంచి. తను తరచూ ఫోన్ నంబర్లు మార్చేస్తూ ఉంటానని వంశీ అప్పుడెప్పుడో సాక్షి 'డబుల్ ధమాకా' లో చెప్పిన విషయం గుర్తొచ్చింది.. సందేహిస్తూనే డయల్ చేశాను.

"నువ్వెక్కడుంటే నేనక్కడుంటే మౌనం గలగల.." పాట కొనసాగుతోంది. "ఇంకా నిద్ర లేవలేదా.. ఏదైనా పనిలో బిజీ గా ఉండి ఉండొచ్చా?" నా ఆలోచనల్లో నేను ఉండగానే "హలో" అని వినిపించింది. ఏం మాట్లాడాలి? బుర్రంతా శూన్యం. "వంశీగారేనా అండి?" నా గుండె గొంతులోకి వచ్చినట్టుగా..నా గొంతులో ఉద్వేగం నాకే వినిపిస్తూ... "అవునండీ.." ఆగొంతులో గోదారి గలగలలు. 'మాట్లాడు..మాట్లాడు' అని నా సెన్స్ ఏదో నన్ను తొందర పెడుతోంది. "నా పేరు మురళీ అండీ.." గోదారి యాస వచ్చేసింది గొంతులోకి. "ఈనాడు లో మీ ఆర్టికల్ చదివానండీ.. మీ సినిమాలన్నీ ఒకేసారి చూసినట్టు అనిపించింది.."

నేను మాటలకోసం వెతుక్కునే పరిస్థితి వస్తుందని ఎప్పుడూ అనుకోలేదు.. కానీ అవతల నాతో మాట్లాడుతున్నది 'మహల్లో కోకిల' ని 'సితార' గా మలచిన స్రష్ట.. 'ఆకుపచ్చని జ్ఞాపకా'లు పూయించిన కథా వనమాలి. ఏం మాట్లాడాలి? అదీ ఫోన్లో? "థాంక్యూ అండీ.." అని వినిపించింది.. ఉన్నట్టుండి నాలో సినిఅభిమాని నిద్రలేచాడు.. "రేపటి సినిమా ఎలా ఉంటుందండీ?" అడిగాను 'గోపి గోపిక గోదావరి' గురించి. తనా కమిటయ్యేది? "చూడాలండీ.." అని సమాధానం. సంభాషణ ఎలా? ఎదురుగా ఉన్న పేపర్ వైపు చూశాను. 'మా గోదారి తల్లి' కనిపించింది.

"కొండూరి రామరాజు గారు మీ రచనలు చాలా వాటిల్లో కనిపిస్తారు.. క్లోజ్ ఫ్రెండా అండి?" అడిగాక కానీ అర్ధం కాలేదు, అదెంత అర్ధం లేని ప్రశ్నో. "అవునండీ...బాగా.." జవాబు వచ్చింది. "మీరిది ఎప్పుడు రాశారు?" అడుగుతున్నానే కానీ మాట్లాడుతున్నది వంశీ తో అన్న భావన నన్ను నిలవనివ్వడం లేదు. "మొన్న రాత్రి రాశానండి.." మొన్నరాత్రి? అంత పాత విషయాలు? "అంటే పాత డైరీ రిఫర్ చేశారా?" పర్లేదు నా బుర్ర పనిచేస్తోంది. "లేదండి..నాకు ఎప్పటి విషయాలైనా గుర్తుంటాయి.. ఎప్పుడు కావాలంటే అప్పుడే గుర్తు తెచ్చుకుని రాసేస్తాను.."

"అంటే మా పసలపూడి కథలు కూడా అలా రాసినవేనా?" నా మనసులో సందేహం గొంతు దాటి వచ్చేసింది.. అటు నుంచి చిన్నగా నవ్విన సవ్వడి. "అవునండీ..అలా రాసినవే.." చిరునవ్వు కొనసాగింది. "అంటే ఆ మనుషులు.. వర్ణనలు..అన్నీ.." తడబాటు తగ్గి కొంచం ఫ్రీ అయ్యాను. "అవునండీ..అన్నీ.." మళ్ళీ అదే నవ్వు. "అందుకే మీరు అక్కడున్నారు.." నా మనసులోమాట నా ప్రమేయం లేకుండానే నోటివెంట వచ్చేసింది. "థాంక్యూ మురళిగారూ.." తన గొంతు నుంచి నా పేరు.. ఆ గొంతులో హడావిడిని గమనించాను.

"రేపటి సినిమా కోసం ఎదురు చూస్తున్నానండి...ఉంటాను.." చెప్పేశాను..మరో "థాంక్యూ.." వినిపించింది అవతలి నుంచి. ఓ ఐదు నిమిషాలు అలాగే కూర్చుని సంభాషణ మొత్తం గుర్తు చేసుకున్నాను.. "వంశీ ఎవరితోనూ సరిగా మాట్లాడడు.." లాంటి కబుర్లన్నీ రూమర్లే అన్నమాట. నాకు నెంబర్ ఇచ్చిన మిత్రుడికి ఫోన్ చేసి సంభాషణ మొత్తం రికార్డు వేశాను. "థాంక్యూ వెరీ మచ్.. ఇవాల్టి రోజును నేను ఎప్పటికీ గుర్తు పెట్టుకుంటాను.." చెప్పాను తనకి.