కథల కథ

తెలుగు సాహిత్యం లో మంచి కథల కొరత ఉందనే మాట ఈ మధ్య తరచూ వినిపిస్తోంది. సంఖ్యా పరంగా చాలా కథలే వస్తున్నా నాణ్యత పరంగా నిలబడే కథలు తక్కువే అనేది విమర్శకుల మాట. ఈమాట లోనూ నిజం ఉంది.. ఐదారు పత్రికలు తిరగేస్తే ఎక్కడో ఓ కథ 'పర్లేదు' అనిపిస్తుంది. ఒకప్పుడు నాణ్యమైన కథలకు పేరొందిన వార పత్రికలు, దిన పత్రికల ఆదివారం అనుబంధాలలో వస్తున్న కథలను చూస్తుంటే ఏదో మొక్కుబడిగా ప్రచురిస్తున్నారని అనిపిస్తోంది.

ఓ కథ రాయడానికి రచయితని ప్రేరేపించే అంశాలు ఏమై ఉంటాయి అని ఓ సగటు పాఠకుడిగా ఆలోచించినప్పుడు, నాకు తట్టిన జాబితా ఇది: పేరు, డబ్బు మరియు ఆత్మ సంతృప్తి. రచనా శైలి పదునెక్కాలంటే రచయిత తరచూ రాస్తూ ఉండాలి. చుట్టూ ఉన్న సమాజాన్ని పరిశీలిస్తూ ఉండాలి. ఇందుకు చాలా సమయం వెచ్చించాలి. మొదటినుంచీ రచయితల నేపధ్యాలని పరిశీలిస్తే ఎక్కువమంది అధ్యాపక, పాత్రికేయ వృత్తుల నుంచి వచ్చిన వారు కనిపిస్తారు. మిగిలిన రంగాల వారు లేరని కాదు కాని, వీరి సంఖ్య ఎక్కువ.

మారిన సామాజిక పరిస్థితుల దృష్ట్యా అన్ని రంగాలవారి జీవనాల్లోనూ వేగం పెరిగింది. పరుగు పందెం లో మొదట ఉండడానికే తొలి ప్రాధాన్యత. బ్రతుకు తెరువుకి చేపట్టిన ప్రధాన వృత్తి ఏమైనా సమయం మిగిలిస్తే అప్పుడు ప్రవృత్తి ఐన రచనా వ్యాసంగం గురించి ఆలోచన. కథా/నవలా రచననే పూర్తి స్థాయి వృత్తిగా చేపట్టే పరిస్తితులు ఇప్పుడు లేవు. రాయాలనే తపన ఉన్నప్పటికీ రచయిత కి తగినంత సమయం దొరకాల్సిన అవసరం ఉంది.. అప్పుడు మాత్రమే నాణ్యమైన రచనలు ఆశించడం సాధ్య పడుతుంది.

పత్రిక్కి రచన పంపడం, వాళ్ళు దానిని ప్రచురించడం, అది చదివి పాఠకులు ఉత్తరాలు రాయడం..ఇదంతా చాలా సమయం తీసుకునే వ్యవహారం. అదీ కాక, మీడియా బాగా విస్తరించిన నేపధ్యంలో తమతమ రంగాల్లో కృషి చేసి పేరు తెచ్చుకునే అవకాశం గతంలో కన్నా బాగా పెరిగింది. ఇంటర్నెట్ పత్రికలు, బ్లాగులు లాంటి ప్రత్యామ్నాయాల వైపు కూడా రచయితలు దృష్టి పెడుతున్నారు. గతంలో కొన్ని పత్రికలు మాత్రమే ఉండడం, కథలు కోరుకునే వాళ్ళు వాటిని చదవడం జరిగేది. ఇప్పుడు అలా కాక, మంచి కథ కోసం రకరకాల సోర్సులు వెతుక్కోవలసి వస్తోంది. దీనివల్ల కూడా ఒక్కోసారి మంచి కథ పాఠకులను చేరడంలో జాప్యం జరుగుతోంది.

రచయిత చేత మంచి కథ రాయించడానికి పారితోషికం ఒకప్పుడు స్ఫూర్తి నిచ్చేది.. శ్రీపాద సుబ్రహ్మణ్య శాస్త్రి గారు పత్రిక నుంచి కథ తాలూకు పారితోషకం తెచ్చే పోస్ట్ మాన్ కోసం ఎదురు చూసే వాళ్ళట. ఇప్పుడు అలాంటి పరిస్థితి లేదు. నిజానికి ఇప్పుడు పత్రికలు ఇస్తున్న పారితోషికాలు కూడా ఏమంత ఆకర్షణీయంగా ఉండడం లేదు (పోటీలకు మినహా) 'వాళ్ళిచ్చే పారితోషికం కాగితాలు, పోస్టల్ ఖర్చులకి చాలదు' అన్నమాట వినిపిస్తోంది. కేవలం డబ్బు కోసమే రాస్తారనను కానీ, డబ్బు కూడా రాయడానికి స్పూర్తినిస్తుందన్నది నిర్వివాదం. ఈ పరిస్థితుల్లో బాగా రాయగలిగే రచయితలు కూడా ఇతరత్రా వ్యాపకాలలో ఆత్మ సంతృప్తి ని వెతుక్కుంటున్నారా? అన్న సందేహం కలుగుతోంది.