కుర్రాళ్ళు

నిన్న మొన్నటి వరకూ మిత్రుల మధ్య జరిగే చర్చల్లో ఈతరం కాలేజీ కుర్రాళ్ళ గురించి టాపిక్ తరచూ వస్తూ ఉండేది. ఇప్పటి పిల్లలు మరీ 'కెరీర్ ఓరియంటెడ్' గా తయారయ్యారనీ, తమ చుట్టూ ఏం జరుగుతోందో తెలుసుకునే ఓపికా తీరికా వాళ్లకి లేవనీ ఏకాభిప్రాయానికి వచ్చేవాళ్ళం. ఏం జరుగుతోందో తెలుసుకునే ఆసక్తే లేని వాళ్ళనుంచి ఇక స్పందన ఏం ఆశిస్తాం??

మహాత్మాగాంధీ, వివేకానందుడూ లాంటి పెద్దల మొదలు యెంతో మంది ఎన్నో రకాలుగా యువతకి కర్తవ్య బోధ చేశారు. యువతే దేశానికి చోదక శక్తి అన్నారు. స్వాతంత్ర సంగ్రామం లో భగత్ సింగ్ లాంటి యువకుల పాత్ర ప్రత్యేకం, ఉత్తేజభరితం. మహాత్ముడు ప్రారంభించిన (మధ్యలో ఆపేసిన అనేక నిరసనలతో సహా) ప్రతి ఉద్యమంలోనూ యువత పాత్ర కీలకం.

స్వాతంత్ర్యం వచ్చాక.. అప్పటి వరకూ కన్న కలలు ఒక్కొక్కటిగా కరిగిపోవడం మొదలు పెట్టాక.. నిరుద్యోగ సమస్య దేశ ప్రజల్లో నిర్వేదాన్ని నింపేశాక 'మేము కొత్త వెలుగు చూపిస్తాం' అంటూ వచ్చాయి వామపక్షాలు. వ్యవస్థలో వేరుపురుగులా ప్రవేశించిన 'రాజకీయాన్ని' సంస్కరించాలంటే ఉద్యమ బాట పట్టడమే ఏకైక పరిష్కారం అని మనసా వాచా నమ్మారు వేల మంది. ఇక్కడా అగ్ర తాంబూలం యువతకే.

డెబ్భై, ఎనభై దశకాల్లో కాలేజీల్లోనూ, యూనివర్సిటీ కాంపస్ లలోనూ విద్యార్ధులు 'ఎర్రట్ట పుస్తకాలు' పట్టుకుని తిరగడం సామాన్య దృశ్యం. విద్యార్ధి రాజకీయాలు ఒక కొత్త మలుపు తీసుకున్నాయి. విద్యార్ధి సమస్యల మొదలు విధాన నిర్ణయాల వరకూ ఎన్నో అంశాల మీద వీధులకెక్కి పోరాటాలు చేశారు చైతన్యవంతులైన విద్యార్ధులు. ఉద్యమం కోసం తమ ప్రాణాలు బలిపెట్టడానికి సైతం సిద్ధ పడ్డారు.

విద్యార్ధి లోకంలో మండల్ కమిషన్ నివేదిక రేపిన చిచ్చు అంతా ఇంతా కాదు. గడిచిన రెండు దశాబ్దాలలో అంత తీవ్రమైన విద్యార్ధి ఉద్యమం మరొకటి జరగలేదనే చెప్పాలి.. ఓ పక్క రాజకీయ యవనికపై జరిగిన మార్పులతో చీలికలు పీలికలైన వామపక్ష రాజకీయం, మరోపక్క ప్రపంచీకరణ ఫలితంగా అన్నిరంగాలలోనూ పెరిగిన కార్పోరేటీ కరణ.. వెరసి దశాబ్ద కాలం లోపే సామాజికంగా ఊహించని మార్పులు.

విద్యారంగం ప్రభుత్వం నుంచి ప్రైవేటు వైపుకి పయనిస్తుండడంతో విద్యాలయాల్లో 'క్రమశిక్షణ' పెరగడం, అన్నిరంగాలలోనూ పెరిగిన పోటీ ఫలితంగా చదువునుంచి దృష్టిమళ్లిస్తే కెరీర్లో వెనుకబడతామన్న భయం విద్యార్ధులని ఉద్యమాలకి దూరం చేసింది. ఇదిగో ఈ నేపధ్యం నుంచి వచ్చిన వ్యాఖ్యే ఇప్పటి పిల్లలు మరీ కెరీర్ ఓరియంటెడ్ గా తయారయ్యారనీ, చుట్టూ ఏం జరుగుతోందో తెలుసుకునే ఓపికా, తీరికా వాళ్లకి లేవనీ..

ఉన్నట్టుండి ఇప్పుడు ఒకటి కాదు, ఏకకాలంలో రెండు ఉద్యమాలు మొదలయ్యాయి రాష్ట్రంలో. మాలాంటి వాళ్ళని ఆశ్చర్య పరుస్తూ ఈ రెండు ఉద్యమాలలోనూ కీలక పాత్ర పోషిస్తున్నది విద్యార్ధులే. బస్సులని, ఆస్తులని ద్వంసం చేయడం మొదలు తమని తాము దగ్ధం చేసుకోడం వరకూ ఎంతకైనా తెగించి పోరాడుతున్నారు తెలంగాణా, ఆంధ్ర ప్రాంతాల విద్యార్ధులు. కేవలం ప్రభుత్వ విద్యాలయాల్లో చదివే వాళ్ళు మాత్రమే కాదు, ప్రైవేటు విద్యాసంస్థల విద్యార్ధులూ ఈ ఉద్యమాలలో పాల్గొంటున్నారు.

యువకుల్లో పొంగే వేడి రక్తం ఆవేశాని రగిలిస్తుంది. ఆవేశం పెరిగిన చోటా సహజంగానే ఆలోచన నశిస్తుంది. ఫలితంగా.. తాము నమ్మిన నాయకుడు ఇచ్చిన ఆదేశాలని అమలు పరచడానికి మాత్రమే పరిమితమవుతారు కుర్రాళ్ళు. జరుగుతున్న పరిణామాలని విశ్లేషించుకునే ఓపికా, తీరికా వాళ్లకి ఉండవు. అసలు ఆ దిశగా ఆలోచనలే సాగవు.

ప్రాణాలను పణంగా పెట్టి సాగించే పోరాటం వల్ల ఈ కుర్రాళ్ళు ఏం సాధిస్తారన్నది పూర్తిగా నాయకుడి మీద ఆధార పడుతుంది. ఆ నాయకుడు మహాత్ముడైతే వాళ్ళది దేశ స్వాతంత్ర్య సంగ్రామం అంతటి ఉదాత్త ఉద్యమం అవుతుంది.. స్వార్ధ రాజకీయ నాయకుడైతే అర్ధం లేని త్యాగం అవుతుంది.