మళ్ళీ మళ్ళీ ఇది రాని రోజు

లోపలెక్కడో ఒకటుంటుంది. మనసో, హృదయమో, ఏదో ఉంటుంది దాని పేరు. ఆకారం ఎలా ఉంటుందో తెలియదు కానీ, కొన్ని తీగెలైతే ఉంటాయి కచ్చితంగా. మన చుట్టూ ఉండే వాళ్ళందరూ ఆ తీగెల్ని శృతి చేయలేరు. అలా చేయగలిగే వాళ్ళు ఏ కొందరో ఉంటారు.. వాళ్ళు అప్పటివరకూ అపరిచితులే కావొచ్చు. ఉన్నట్టుండి మనసుని పట్టుకుంటారు.. తీగెల్ని శృతి చేస్తారు.. మన మనసు పాడే రాగాలని మనం వినేలా చేస్తారు.. ఆ రాగాలు మనల్ని ఈ జన్మ జ్ఞాపకాల్లోకో, గతజన్మ స్మృతుల్లోకో తీసుకెళ్లక మానవు.

అనగనగా ఓ రాజారామ్. సముద్రపుటొడ్డున ఉన్న పాతకాలం ఇంట్లో సంగీతం పాఠాలు చెప్పుకుని పొట్ట పోసుకునే పార్వతమ్మగారి అబ్బాయి. కాలేజీలో చదువుకునే రాజారామ్ కి చదువుతో పాటు పరుగంటే ఎంతో ఇష్టం. అతని ఇష్టాన్ని ప్రోత్సహించే పీయీటీ కాలేజీ లో ఉండడంతో, ఎక్కడ పోటీ జరిగినా అందులో పాల్గొని కప్పు గెలుచుకుని వస్తూ ఉంటాడు. తన కొడుకు జాతీయ స్థాయిలో బంగారు పతకాన్ని గెలవాలన్నది పార్వతమ్మ కోరిక. ఆరువేల రూపాయలు వెచ్చించి స్పైక్ షూస్ కొనుక్కునే స్తోమతు లేదని బాధ పడడు రాజారామ్. బూట్లు లేకుండానే ప్రాక్టీసు కొనసాగిస్తాడు.

అమ్మనీ, పరుగునీ ప్రేమించే రాజారామ్ జీవితంలోకి ఉన్నట్టుండి ప్రవేశించింది నజీరా. పేరే చెబుతోంది కదూ ముస్లిం అమ్మాయని. ఎప్పుడూ నిలువెత్తు బురఖాలో ఉండే నజీరాలో కనిపించేవి పెద్ద కళ్ళు, తేనె రంగు కలిసిన కనుపాపలు. అవిగో, ఆ కళ్ళని చూసే ఆమెతో ప్రేమలో పడిపోయాడు రాజారామ్. పరుగంటే రాజారాం కి ఉన్న ప్రేమని చూసింది నజీరా. అతని పట్టుదలనీ చూసింది. అటుపై తల్లితో అతనికున్న అనుబంధాన్ని గురించీ తెలుసుకుంది. అతన్ని ప్రేమించింది. నజీరా ప్రేమ, రాజారామ్ ని అతని తల్లికీ, పరుగుకీ దూరం చేయకపోగా మరింత దగ్గర చేసింది.

విజయాన్ని కోరుకుంటూ తన వెనుక ఒకరు కాదు, ఇద్దరు స్త్రీలు. జాతీయ స్థాయి పోటీల్లో బంగారు పతకాన్ని గెలుచుకు వచ్చాడు రాజారామ్. ప్రపంచాన్ని గెలిచినంత ఆనందం అతనిలో. అయితే, ఆ ఆనందం వెనుకే పెనుఘాతం. ఒకటి కాదు, రెండు. ఊహించని పరిస్థితుల్లో అతను ప్రేమించిన ఇద్దరు స్త్రీలూ అతనికి దూరమైపోయారు. 'నీకోసం ఓ అమ్మాయి ఎక్కడో పుట్టే ఉంటుంది.. ఆమెని పెళ్లి చేసుకో..' అంటూ నజీరా రాసిన ఉత్తరం ఒక్కటే అతని దగ్గర మిగిలిన ఆమె తాలూకు జ్ఞాపకం.

కాలం ఎంతటి గాయాన్నైనా మాన్పుతుంది. కానీ, ప్రేమ ఓ గాయమైనప్పుడు దాన్ని మాన్పగలిగే ఔషధమేది? రాజారామ్ ఇప్పుడు నగరంలో ధనవంతుల్లో ఒకడు. విశాలమైన 'పార్వతమ్మ మేన్షన్' లో జీవితం. డబ్బు, పేరు ప్రఖ్యాతులు. టీనేజ్ కూతురు పార్వతి ఓ పక్క చదువుకుంటూ, మరోపక్క సంగీతం పాఠాలు చెబుతూ, ఇంకోపక్క రేడియో జాకీగా పనిచేస్తోంది. ఔత్సాహిక క్రీడాకారులకి గెలుపు పాఠాలు చెబుతున్నాడు రాజారామ్. "నువ్వు గెలవడం కోసం పరిగెత్తు, మరొకర్ని ఓడించడం కోసం కాదు" అంటాడతను.

మరి, రాజారామ్ ప్రేమించిన నజీరా ఏమయ్యింది? ఉంది, విదేశంలో. టీనేజీ కూతురు మెహెక్ తల్లిగా, నజీరా గ్రూప్ ఆఫ్ కంపెనీస్ చైర్ పర్సన్ గా ఇంటా, బయటా బాధ్యతల్లో మునిగిపోయి ఉంది. క్షణం తీరికలేని విధంగా తన దినచర్యని ప్లాన్ చేసుకున్నా, ఒకే ఒక్క వ్యక్తి ఆమె జ్ఞాపకాలని ఆవరించుకున్నాడు. అతను రాజారామ్. దారితప్పుతున్న మెహెక్ ని గాడిలో పెట్టాలంటే, ఆమెని పై చదువుల కోసం ఇండియా పంపాలనుకుంటుంది నజీరా. "ఒక్కసారి మాత్రమే నిన్ను చూసిన రాజారామ్, ఇప్పటికీ నిన్ను ప్రేమిస్తూ ఉంటే, నేను ఇండియాలో చదువుకోడానికి సిద్ధం" అంటుంది మెహెక్. కూతురితో పాటూ తనూ ఇండియా ప్రయాణం అవుతుంది నజీరా.

ఇంతకీ, నజీరా రాజారామ్ ని కలిసిందా? అసలు అంతగా ప్రేమించిన అతన్ని వదిలి ఆమె దూరంగా ఎందుకు వెళ్ళిపోయింది? విడిపోయినా ఒకరినొకరు మరచిపోని ఆ ఇద్దరూ తల్లిదండ్రులు ఎలా కాగలిగారు? ఈ ప్రశ్నలకి జవాబు గతవారం విడుదలైన తెలుగు సినిమా 'మళ్ళీ మళ్ళీ ఇది రాని రోజు.' అభిరుచి గల చిత్ర నిర్మాణ సంస్థ క్రియేటివ్ కమర్షియల్స్ నిర్మించిన ఈ సినిమాకి కె. క్రాంతి మాధవ్ దర్శకుడు. శర్వానంద్ (రాజారామ్), నిత్యా మీనన్ (నజీరా), పవిత్ర లోకేష్ (పార్వతమ్మ) కీలక పాత్రలకి జీవం పోశారు. సాగరతీరాన జరిగే కథలో సముద్రమంత గంభీరమైన పాత్రలని అలవోకగా ఒప్పించారు ముగ్గురూ.

ముఖ్యంగా చెప్పుకోవాల్సింది నిత్యా మీనన్ గురించి. ఆమెని ఈ పాత్రకి ఎంచుకోవడం, ఒప్పించడం ద్వారా సగం విజయం సాధించాడు దర్శకుడు. 'ప్రస్థానం' సినిమాలో శర్వానంద్ తల్లిగా రెండు మూడు సీన్లకి పరిమితమైన పాత్ర చేసిన పవిత్ర లోకేష్ కి చాలా చక్కని పాత్ర దొరికిందీ సినిమాలో. శర్వానంద్ 'వైవిద్యభరితమైన సినిమాలు ఎంచుకుంటాడు' అన్న నమ్మకాన్ని మరోమారు నిరూపించుకోడమే కాదు, రాజారామ్ పాత్రకి జీవం పోశాడు. పీయీటీగా సూర్య కి మంచి వేషం దొరికింది చాలా రోజుల తర్వాత. సాంకేతిక విభాగాల్లో జ్ఞాన శేఖర్ ఫోటోగ్రఫీ, బుర్రా సాయి మాధవ్ సంభాషణలని ప్రత్యేకంగా చెప్పుకోవాలి.

లోపాలేవీ లేవా అంటే.. పార్వతమ్మ సంగీతం పాఠాల కోసం ఉపయోగించిన కీర్తలనని తెలుగేతరుల చేత పాడించారు. కనీసం ఒకట్రెండు ఉచ్చారణ దోషాలున్నాయి ప్రతి కీర్తనలోనూ. పాటలకన్నా, నేపధ్య సంగీతం బావుంది. సంభాషణల మీద ప్రత్యేక శ్రద్ధ పెట్టి, ప్రతి డైలాగునీ ఓ కొటేషన్ గా మార్చాలన్న తపన వల్ల కొన్ని సన్నివేశాల్లో (ముఖ్యంగా ప్రధమార్ధం) నాటకీయత పెరిగిపోయింది. ఎడిటర్ కి మరికొంచం పని చెప్పొచ్చు. కానైతే, పుడకలెన్ని ఉన్నా పానకం పానకమే.. తియ్యతియ్యగా, ఘాటుఘాటుగా.. ఆ రుచిని ఓ పట్టాన మర్చిపోలేం.

'అమృత వర్షిణి' అని సంగీతంలో ఒక రాగం. విద్వత్తు ఉన్న వాళ్ళు ఆ రాగాన్ని ఆలపిస్తే మేఘాలు కరిగి వర్షం కురుస్తుందట. జంత్ర గాత్రాలతోనే కాదు ఓ సినిమాతోనూ ఆ రాగాన్ని పలికించ వచ్చని నిరూపించాడు క్రాంతి మాధవ్. మనసో, హృదయమో, ఏదో.. అక్కడి తీగెల్ని తన సినిమాతో శృతి చేశాడు. కొన్ని కొన్ని మబ్బుల ఉనికి, అవి వర్షపు చినుకులుగా మారేవరకూ తెలియదు. అంతేకాదు, తీగెల్లాగే ఆ చినుకులకి కూడా ఆకృతి ఉండదు. వాన కురిసిన జాడైతే తెలుస్తుంది, కచ్చితంగా..