వంశీ 'మా' పసలపూడి కథలు

గత ఐదు రోజులుగా రోజూ అరగంట పాటు 'మా' టీవీ చానల్ దూరదర్శన్ గా మారిపోతోంది. మొన్న సోమవారం సాయంత్రం అట్టహాసంగా ప్రారంభమైన 'వంశీ మా పసలపూడి కథలు' ధారావాహిక, నన్ను దూరదర్శన్ రోజులకి తీసుకెళ్ళి పోతోంది. ముఖ్యంగా దర్శకత్వం, నటీనటుల నటన చూస్తుంటే రెండున్నర దశాబ్దాల నాటి దూరదర్శన్ సింగిల్ ఎపిసోడ్లు, పదమూడు భాగాల ధారావాహికలూ వద్దన్నా గుర్తొచ్చేస్తున్నాయి.

వంశీ రాసిన 'మా పసలపూడి కథలు' కథాకాలం 1844 లో మొదలై నిన్న మొన్నటి తానా సభలతో ముగిసింది. అధిక శాతం కథలు వర్ణన ప్రధానంగా సాగేవి. వీటికి దృశ్యరూపం ఇవ్వాలనుకోవడం ఒక రకంగా సాహసమే. ఎందుకంటే వర్ణనలని అక్షరాల్లో చదివినప్పుడు పాఠకులకి కలిగే అనుభూతిని దృశ్యం ద్వారా కలిగించడం దుస్సాధ్యం. ఈసాహసానికి పూనుకున్నవారు శంకు.

నిజానికి శంకు ని గురించి నాకు తెలిసింది చాలా తక్కువ. కార్టూనిస్ట్ అనీ, బాపు-రమణల దగ్గర కొన్ని సినిమాలకి పనిచేశారనీ, అలనాటి దూరదర్శన్ న్యూస్ రీడర్ శ్రీమతి శోభాశంకర్ భర్త అనీ మాత్రమే నాకు తెలుసు. కథలని ఒకటికి పదిసార్లు ఇష్టంగా చదివిన వాడిగా, చిత్రీకరణలో కష్టనష్టాలని అర్ధం చేసుకోగలను. శంకు కాదు కదా, స్వయంగా వంశీనే దర్శకత్వం వహించినా, కథలకి దీటుగా ధారావాహికని తీర్చి దిద్దడం అన్నది అసాధ్యం.

ఈ ధారావాహికకి గీత రచన, గానం, నేపధ్య సంగీతం సమకూర్చడం వంటి ప్రకటిత బాధ్యతలతో పాటు, ప్రాజెక్ట్ మానిటరింగ్ అనే అప్రకటిత బాధ్యతనీ వంశీ తీసుకున్నట్టు సమాచారం. ప్రతి ఎపిసోడూ వంశీ చూశాక మాత్రమే ప్రేక్షకుల ముందుకి వస్తోందన్న మాట. ఇక ధారావాహిక లోకి వస్తే, వెండితెరకి వంశీ ప్రొడక్ట్ గా పరిచయమైన తనికెళ్ళ భరణి వ్యాఖ్యానంతో మొదటి ఎపిసోడ్ ప్రారంభమయ్యింది. ఓ నలుగురు సూత్రధారులని ప్రేక్షకులకి పరిచయం చేసి తను పక్కకి తప్పుకున్నారు భరణి. వీళ్ళంతా పసలపూడిలో ప్రస్తుతం నివాసం ఉంటున్న మధ్య వయస్కులు.

ఈ సూత్రధారులు గతాన్ని తలచుకుంటున్నట్టుగా 'నల్లమిల్లి పెద భామిరెడ్డి గారి తీర్పు' అనే కథని గత ఐదు రోజులుగా ప్రసారం చేస్తున్నారు. నా అంచనా నిజమైతే మరో ఎపిసోడ్ తో ఈ కథ ప్రసారం పూర్తవ్వాలి. మూడు పేజీల కథని ఆరు ఎపిసోడ్లుగా మలచడానికి చేయాల్సిందంతా చేసింది నిర్మాణ బృందం. సూత్రధారుల అనవసరపు కామెడీ అయితేనేమి, చిత్రీకరణలో డైలీ సీరియల్ తరహా సాగతీత ధోరణి అయితేనేమి...ప్రేక్షకులకి విసుగు కలిగించే అంశాలు పుష్కలంగా ఉన్నాయిందులో.

ఈ ధారావాహికలో మెచ్చుకోదగ్గ అంశాలు ఏవీ లేవా? అంటే, చాలానే ఉన్నాయి. కథాకాలానికి సంబంధించిన జాగ్రత్తలు తీసుకోవడం, కరెంటు దీపాల వంటివి చూపక పోవడం, నటీనటుల ఆహార్యంతో పాటు పచ్చని కోనసీమ, గోదారి, పిల్లకాలువలా అందాలని ఒడిసిపట్టడం లాంటి విషయాల్లో నూటికి నూరు మార్కులు ఇచ్చేయాల్సిందే. పెద భామిరెడ్డి పాత్రని కొంచం సద్దుకుంటే, మిగిలిన పాత్రల పాత్రధారులందరూ అతికినట్టు సరిపోయారు. ముఖ్యంగా మహిళా పాత్రలు, భామిరెడ్డి భార్య వీరమ్మ, కూతురు శివాలక్ష్మి, ఎర్ర నూకరాజు, సుంకి చాలా చక్కగా ఉన్నారు.

నటీనటుల్ని ఎంత జాగ్రత్తగా ఎంపిక చేసుకుని, వాళ్లకి ఆహార్యాన్ని సమకూర్చారో, వాచికం విషయంలో అంతటి నిర్లక్ష్యాన్నీ చూపించారు. వంశీ కథలకి జీవం పోసిన గోదారి జిల్లా యాస, ధారావాహికలో పాత్రల సంభాషణల్లో మచ్చుకైనా వినిపించదు. పైగా, ప్రధాన పాత్రలు మినహా, మిగిలిన పాత్రలన్నీ డైలాగుల్ని ఎవరికో అప్పగిస్తున్నట్టు చెప్పడం అస్సలు భరించలేని విషయం. వాళ్ళంతా ప్రొఫెషనల్ ఆర్టిస్టులు కాకపోవచ్చు, కనీసం డబ్బింగ్ దగ్గరైనా జాగ్రత్త పడాలి కదా? పాత్రల హావభావాలకీ, సంభాషణలకీ అస్సలు పొంతన లేకపోవడం మరో లోపం.

శంకూ గారికి కోనసీమతో ఉన్న సంబంధ బాంధవ్యాలు ఎలాంటివో నాకు తెలీదు కానీ, అక్కడి భాషనీ, యాసనీ ఆయన పట్టించుకోవాల్సిన అవసరం ఉంది. లేదూ వేరెవరికైనా సంభాషణల బాధ్యత అప్పగించడం అన్నా జరగాలి. అలాగే కథలో ప్రతి వాక్యాన్నీ దృశ్యంగా మలిచే ప్రయత్నం కూడా అనవసరం. రెండు మాధ్యమాలకీ ఉన్న తేడాని పట్టుకోవడం అవసరం. సూత్రధారులని, వాళ్ళ ఆహార్యాన్నీ చూసినప్పుడు వాళ్ళు వంశీ సృష్టే అనిపించింది నాకు. తాపీ మేస్త్రి ప్రతి సన్నివేశంలోనూ తాపీ పట్టుకుని కనిపించడం ఏమిటో అర్ధం కాదు.

సంభాషణలు, ఎడిటింగ్ విషయంలో జాగ్రత్తలు తీసుకుంటే, ఈ ధారావాహిక పుస్తకాన్ని మరిపించనప్పటికీ చూడ చక్కని ధారావాహిక అవుతుంది. ఎడతెగని సీరియళ్ళతో విసిగిపోయిన ప్రేక్షకులకి మంచి రిలీఫ్ కూడా కాగలదు. పంధాని మార్చుకోకుండా, పుస్తకానికీ, వంశీకీ ఉన్న ఇమేజ్ నీ, నేపధ్య గీతాన్నీ నమ్ముకుని ఇలాగే కొనసాగితే మాత్రం ప్రేక్షకులని నిలుపుకోవడం కష్టం.