నాలుగడుగులు...

చూస్తుండగానే మరో పుట్టినరోజు వచ్చేసింది. మనం ఏం చేసినా,చెయ్యకపోయినా 'నేనున్నా' అంటూ వచ్చేసే వాటిలో ఇదిగో ఈ పుట్టినరోజు కూడా ఒకటి. అలా వచ్చేసినందుకైనా మనం మన పనులు కాసేపు పక్కన పెట్టి, గడిచిన ఏడాది కాలాన్ని ఓసారి సింహావలోకనం చేసుకోవాలి. తప్పులూ, ఒప్పులూ, లెక్ఖలూ, పత్రాలూ ఓసారి తిరగేసేయాలి. అప్పుడు, ఆ జరిగిపోయిన వాటినుంచి రేపటి కోసం పనికొచ్చేవి ఏమన్నా ఉన్నాయేమో వెతుక్కోవాలి. ఇప్పుడు ఇదంతా ఎందుకూ అంటే, 'నెమలికన్ను' కి నాలుగేళ్ళు నిండి ఐదో ఏడు వచ్చేసింది.

మొదటి మూడు సంవత్సరాలతో పోల్చినప్పుడు, అతి తక్కువ బ్లాగు పోస్టుల ద్వారా రికార్డు సృష్టించడం జరిగింది ఈ నాలుగో సంవత్సరంలో. సగటున వారానికి ఒక్క పోస్టు కన్నా తక్కువే. ఏ నెలలోనూ కూడా డబల్ డిజిట్ పోస్టులు రికార్డు అవ్వలేదు. ఒకప్పుడు ఉద్ధృతంగా వచ్చి పడిన టపాలు, ఇప్పుడు ఎందుకిలా మందగించాయీ అంటే గబుక్కున జవాబు చెప్పడం కష్టం. 'ఇన్ని టపాలు ఎందుకు రాశావు?' అన్న ప్రశ్నకి ఇదమిద్దమైన సమాధానం ఉండనట్టే, 'ఎందుకు రాయలేదు?' అన్న ప్రశ్నకీ ఉండదు మరి.

మొదటినుంచీ 'నెమలికన్ను' ని వెన్నంటి ఉన్న అదృష్టం ఒకటి ఉంది. పాఠకుల ఆదరణ. బ్లాగులో వచ్చిన టపాలు చదివి నిర్మొహమాటంగా అభిప్రాయాలు పంచుకోవడమే కాదు, తప్పులని సున్నితంగా ఎత్తి చూపడం, ఎప్పుడన్నా కొంతకాలం పాటు విరామం వచ్చేస్తే ఏమైందంటూ ఆదరంగా ఆరా తీయడం...ఇవన్నీ బ్లాగు పాఠకుల నుంచి అందుతున్న కానుకలు. కొత్తగా ఈ బ్లాగుని కనుగొన్న వాళ్ళు ఉత్తరాల ద్వారా అభిప్రాయాలు చెబుతున్నారు. అలాగే, చదవదగ్గ పుస్తకాలని గురించీ సమాచారం వస్తోంది.

ఈ బ్లాగుకి సంబంధించి గడిచిన సంవత్సరానికి ఒక ప్రత్యేకత ఉంది. వారి వారి పుస్తకాలని గురించి బ్లాగులో వచ్చిన టపాలు చదివిన కొందరు రచయితలు ఉత్తరాల ద్వారా అభినందనలు అందజేశారు. వారి సంస్కారానికి ధన్యవాదాలు. నేను ఎంతగానో ఇష్టపడే రచయిత నుంచి వచ్చిన ఉత్తరమూ వాటిలో ఉంది. కొంచం తరచుగా బ్లాగు రాయాలని మరీ మరీ అనిపించిన సందర్భం అది. పుట్టినరోజుని పురస్కరించుకుని, బ్లాగు మిత్రులతో పంచుకోవాలనిపించిన కబురు ఇది. అలాగే, క్రమం తప్పకుండా బ్లాగు చదివే కొందరు పాఠకులతో కామెంట్ బాక్స్ లో మొదలైన పరిచయం మెయిల్ బాక్స్ కి విస్తరించింది. 'శర్కరి' బ్లాగులో ఎంపిక చేసిన వంద టపాల్లో, 'నెమలికన్ను' కీ చోటిచ్చారు. ధన్యవాదాలు జ్యోతిర్మయి గారూ.

చదువు దగ్గరికి వస్తే, గడిచిన సంవత్సరాల కన్నా ఈ ఏడాది పుస్తక పఠనం తక్కువే. కొని, చదవకుండా ఉంచేసిన పుస్తకాలే ఇందుకు సాక్ష్యం. చదివిన కొన్నింటిలో బాగా నచ్చేసినవి ఆత్మకథలు. కొండపల్లి కోటేశ్వరమ్మ ఆత్మకథ 'నిర్జన వారధి' మళ్ళీ మళ్ళీ చదివిన పుస్తకం కాగా, మాజీ ప్రధాని పీవీ నరసింహారావు ఆత్మకథ లాగా అనిపించే నవల 'లోపలి మనిషి' బాగా ఆలోచింపజేసిన పుస్తకం. ఆత్మకథలని చదవడంలో ఉండే రుచిని పెంచిన పుస్తకాలే ఈ రెండూ కూడా. సినిమా రంగం మీద ఆసక్తి వల్ల కాబోలు, రావూరి భరద్వాజ 'పాకుడు రాళ్ళు' ఆపకుండా చదివాను. అయితే, చూసిన సినిమాలు మాత్రం బహు తక్కువ. చూసిన వాటిలో 'మిథునం' పర్వాలేదు అనిపించింది.

గతాన్ని నెమరు వేసుకోవడం అయ్యాక, నిజానికి చేయాల్సిన మరోపని భవిష్యత్తు ప్రణాళిక రచించడం. కానీ, బ్లాగింగ్ అన్నదే ప్లానింగ్ లేకుండా చేసే పని. ఒక ప్రణాళిక ప్రకారం వెళ్ళడం ఇక్కడ వీలుకాదు కూడా. గడిచిన నాలుగేళ్ల లోనూ రాయడం అన్నది నాకు మరింత ఇష్టమైన వ్యాపకం అయిపోయింది. అలాగే, చదవడం మీద ఆసక్తి తగ్గిపోకుండా ఉండడంలో బ్లాగు పాత్ర ఉందన్నది ఒప్పుకుని తీరాల్సిన విషయం. ఇందుకు కారకులు ఈ బ్లాగు చదువుతున్న మీరందరూను. 'కృతజ్ఞతలు' అన్నది చిన్న మాటే కానీ, అంతకన్నా ఏం చెప్పగలను నేను?