జనయిత్రీ దివ్యధాత్రి

ఓ కొత్త అంశంతో కథను రాసి పాఠకులని మెప్పించడం కన్నా, బాగా నలిగిన విషయాన్ని కొత్తగా చెప్పడం రచయితలకి కత్తిమీద సాము. ఈసాముని అవలీలగా చేశారు కథా రచయిత గోపరాజు రాధాకృష్ణ. దేశభక్తి ని ఇతివృత్తంగా తీసుకుని ఈయన రాసిన కథ 'జనయిత్రీ దివ్యధాత్రి' తొమ్మిదేళ్ళ క్రితం 'ఈనాడు' ఆదివారం లో ప్రచురితమయ్యింది.

కార్గిల్ యుద్ధం ముగిసిన సమయంలో రాసిన ఈ కథలో కథానాయిక తులసి. ఎన్నో ఏళ్ళ తర్వాత తండ్రి వస్తున్నాడన్న కబురు తులసికి తెలియడంతో కథ ప్రారంభమవుతుంది. "తాతగారు వస్తున్నారు చిన్నా.." అని తన కొడుక్కి చెబుతుంది. తులసి తండ్రి బోర్డర్ రోడ్స్ ఆర్గనైజేషన్ లో ఉద్యోగి. పదిహేనేళ్ళ క్రితం కనిపించకుండా పోతాడు. బోర్డర్ నుంచి పాకిస్తాన్ వాళ్ళు కిడ్నాప్ చేశారని, కాల్చి చంపేశారనీ వార్తలు వస్తాయి.

తండ్రి మరణ వార్త తెలిసి గుండె ఆగి మరణిస్తుంది తల్లి. తల్లిదండ్రులది ప్రేమ వివాహం కావడంతో బంధువులెవరూ లేరు. అనాధాశ్రమంలో చేరుతుంది తులసి. ఇంటర్ పూర్తవ్వడంతోనే పార్ట్ టైం ఉద్యోగాలు వెతుక్కుని, ఆశ్రమం నుంచి లేడిస్ హాస్టల్ కి మారుతుంది. వయోలిన్ నేర్చుకోవాలన్న చిన్నప్పటి కోరిక గుర్తొచ్చి దగ్గరలోనే ఉన్న మ్యూజిక్ స్కూల్లో చేరుతుంది.

మ్యూజిక్ స్కూల్ ప్రిన్సిపాల్ మేనల్లుడు రఘు తొలిచూపులోనే ప్రేమలో పడతాడు తులసితో. అతను సైనికుడు. ఆమె అంగీకారంతో పెళ్లి చేసుకుంటాడు. వాళ్ళిద్దరికీ ఓ కొడుకు చిన్నా. రఘు గురించి తండ్రికి ఎలా చెప్పాలా అని తులసి మధనపడుతున్న సమయంలోనే కూతుర్ని వెతుక్కుంటూ ఆయన వస్తాడు. ఫోటోలో ఉన్న నాన్నతో పోలికలు వెతుక్కుని తండ్రిని గుర్తుపడుతుంది తులసి.

వృద్ధుడైన ఆ తండ్రి కూతురి ముఖం చూడగానే అడిగిన మొదటి సంగతి అల్లుడికి ఏమైందనే.. రాష్ట్రపతి నుంచి తాను శౌర్య పతకం తీసుకుంటున్న ఫోటో చూపించి, కార్గిల్ యుద్ధంలో రఘు మరణించాడని చెబుతుంది తులసి. పాకిస్తాన్ వాళ్ళు తనని కిడ్నాప్ చేసి జైల్లో ఉంచిన వైనం వివరిస్తాడాయన. ఇంటికి ఉత్తరాలు కూడా రాయనివ్వలేదనీ, జైలు నుంచి విడుదలయ్యాక మిత్రుల సహాయంతో తులసి చిరునామా పట్టుకోగాలిగాననీ చెబుతాడు.

తను స్కూల్లో వేసి ప్రైజు గెల్చుకున్న వీరసైనికుడి ఏకపాత్రాభినయాన్ని తాతగారికి ప్రదర్శించి చూపుతాడు చిన్నా.. అమ్మే రాసిచ్చిందనీ, కష్టపడి నేర్పించిందనీ చెబుతాడు. చిన్నాని కోరుకొండ సైనిక స్కూల్లో చేర్చాలని నిర్ణయించుకున్న తులసి, తండ్రి ఏమంటాడో అని భయపడుతుంది. కూతుర్ని ఆయన అబినందించడం కథకి ముగింపు. ఆసాంతం ఊపిరి బిగపట్టి చదివించే కథనం ఈ కథ ప్రత్యేకత. చివరి వాక్యం చదవగానే ఓ నీటి చుక్క కంటి చివరినుంచి బయటికి వచ్చే ప్రయత్నం చేయక మానదు. బ్లాగ్మిత్రులందరికీ స్వాతంత్ర్య దినోత్సవ శుభాకాంక్షలు.