పేషన్

అరవింద్ జాషువా పేరు వినగానే  'గోదావరి' సినిమాలో కమలినీ ముఖర్జీ వేసుకున్న కాటన్స్ గుర్తొస్తాయి నాకు. ఈ కాస్ట్యూమ్ డిజైనర్ 'గోదావరి' కి ముందు, తర్వాత చాలా సినిమాలకి పనిచేసినా నాకు మాత్రం ఆ సినిమానే టక్కున గుర్తొస్తుందెందుకో. అరవింద్ జాషువా కేవలం డిజైనర్ మాత్రమే కాదు, రచయిత కూడా అని ఈమధ్యనే తెలిసింది. తన (తొలి?) నవల 'పేషన్' ని చదవడం ముగించగానే ఓ సినిమా చూసిన అనుభూతి కలిగింది. ఫ్యాషన్, పేషన్ వినడానికి దగ్గరగా ఉండే పదాలు అవ్వడం వల్ల మాత్రమే కాదు, పేషన్ ఉన్నవాళ్లు తప్ప ఫ్యాషన్ రంగంలో నిలదొక్కుకోలేరని బలంగా చెప్పేందుకే నవలకి ఈ శీర్షికని ఎంచుకున్నారేమో అనిపించింది. ఫ్యాషన్ టెక్నాలజీ ఇన్స్టిట్యూట్ లో చేరేందుకు కథానాయకుడు ప్రయాణం అవ్వడంతో మొదలయ్యే కథ, ప్రఖ్యాత ఫ్యాషన్ డిజైనర్ గా ఓ ఫైవ్ స్టార్ హోటల్ లాబీలో కూర్చుని ప్రముఖ ఫ్యాషన్ పత్రిక జర్నలిస్టుకి ఇంటర్యూ ఇవ్వడంతో ముగుస్తుంది. 

ఎదుటివారి మీద వివక్ష చూపాలి అనుకునే వారికి ఎన్ని కారణాలైనా దొరుకుతాయి. పుట్టుక, శరీర వర్ణంతో మొదలు పెడితే పుట్టిన ప్రాంతం వరకూ కాదేదీ వివక్ష చూపేందుకు అనర్హం. చిన్న నాటినుంచీ తనకి సంబంధం లేని కారణాలకి వివక్షని రుచి చూసిన ఆదర్శ్ జాన్ హైదరాబాద్ లో ఉన్న ఫ్యాషన్ టెక్నాలజీ ఇన్స్టిట్యూట్లో చేరాక ఎదుర్కొన్న అతిపెద్ద వివక్ష 'సౌత్ ఇండియన్'. ఫాకల్టీ మొదలు, మెజారిటీ విద్యార్థుల వరకూ ఉత్తరాది వారే ఉండే ఆ ఇన్స్టిట్యూట్లో దక్షిణాది విద్యార్థులు బహు తక్కువ. ఏలూరు పక్కన ఓ పల్లెటూళ్ళో మధ్యతరగతి క్రైస్తవ కుటుంబంలో పుట్టి పెరిగి, కేవలం డ్రాయింగ్ మీద అభిరుచితో ఎంట్రన్స్ రాసి తీవ్రమైన పోటీలో సీటు దక్కించుకున్న ఆదర్శ్ లాంటి వాళ్ళని అక్కడ వేళ్ళ మీద లెక్కపెట్టొచ్చు. అప్పటికే ఇంటర్మీడియట్ ఫెయిలయి ఉండడం, ఇంజనీరింగ్ లో సీటు రాకపోవడం, ఇంగ్లీష్ ధారాళంగా మాట్లాడలేక పోవడం వంటి న్యూనతలతో బాధ పడుతున్న ఆదర్శ్ కి తనని తాను నిరూపించుకోవడం అన్నది మొదటి సవాలు. 

కథానాయిక జారా (మొదటిసారి ఈ పేరు చదవగానే 'వీర్-జారా' సినిమాలో ప్రీతీ జింతా గుర్తు రావడం వల్ల కాబోలు, ఈ అమ్మాయి ప్రస్తావన వచ్చిన ప్రతిసారీ నాకు ప్రీతీనే కళ్ళముందు కనిపించింది) యూసఫ్ గూడా బస్తీలో పుట్టి పెరిగింది. పరదాని తప్పించడానికి ఒప్పుకోని ఇంట్లో నుంచి ఫ్యాషన్ ఇన్స్టిట్యూట్ వరకూ ఆమె చేసింది పెద్ద ప్రయాణమే. పైగా ఆమెది కూడా మధ్యతరగతి నేపధ్యం. వివక్ష ఆమెకీ కొత్త కాదు.  తన లాంటి వాడే అన్న భావన ఆమెని ఆదర్శ్ కి దగ్గర చేస్తుంది. మూడేళ్ళ కోర్సులో సగం గడిచేసరికి ఆదర్శ్ తన తెలివితేటలు, కష్టపడే తత్వంతో ఇన్స్టిట్యూట్లో తనని తాను నిరూపించుకుంటాడు. రెండో సగంలో ఆదర్శ్-జారా ల ప్రేమ ముదిరి పాకాన పడడంతో కాలేజీ కబుర్ల నుంచి రొమాన్స్ కి టర్న్ తీసుకుంది కథ. తొలిసగంలో ఫ్యాషన్ టెక్నాలజీ ఇన్సిస్ట్యూట్ వర్ణన, అక్కడి జీవితం ఆపకుండా చదివిస్తుంది. చిరంజీవి తన కూతుర్ని కార్లో తీసుకొచ్చి దింపడం లాంటి చమక్కులు సరేసరి. హీరో ఓడిపోతున్న ప్రతిసారీ తమకి తెలియకుండానే 'కమాన్ ఆదర్శ్' అంటారు పాఠకులు కూడా. 

నవల చదవడం పూర్తి చేసాక నాక్కలిగిన మొదటి సందేహం 'ఇది సినిమా కోసం రాసిందా?' అని. రచయిత సినిమా మనిషి అయినందువల్ల మాత్రమే కాదు, కథ సాగిన తీరు సినిమా స్క్రీన్ ప్లే ని గుర్తు చేసింది. రెండో సగానికి వచ్చేసరికి 'ఇక్కడో పాటొస్తుంది' అనేసుకున్నా, సినిమా చూస్తున్నట్టుగా. సినిమా భాషలోనే చెప్పాలంటే, ప్రథమార్ధం 'అప్పుడే సగం అయిపోయిందా' అనిపించేంత వేగంగా సాగి, ద్వితీయార్ధం మొదట్లో కొంచం నెమ్మదించి, చివరికి వచ్చేసరికి మళ్ళీ పరిగెత్తించే కథనం. హీరో వంటి మీద నాయిక చేసిన 'లవ్ బైట్స్' వారాల తరబడి చెక్కుచెదరకుండా ఉండడం లాంటి 'సినిమాటిక్ లిబర్టీ' లని అక్కడక్కడా తీసుకున్నారు. ట్రైన్ సీన్తో మొదలు పెడితే రొమాంటిక్ సన్నివేశాలన్నీ కెమెరా కోసం రాసినట్టే ఉన్నాయి. బిపాసా బసు, డినో మారియోలని కథలో పాత్రల్ని చేయడం భలే సరదాగా అనిపించింది. ఫ్యాషన్ గురించి ఏకొంచం తెలిసిన వాళ్ళకైనా ఈ జంటని ప్రత్యేకంగా పరిచయం చేయక్కర్లేదు. 

ఆదర్శ్, జారా లు 1998 లో ఫ్యాషన్ టెక్నాలజీ ఇన్స్టిట్యూట్లో చేరతారు. ఫ్రెషర్ బ్యాచ్ ఇనాగరల్ ఫంక్షన్ కి ముఖ్య అతిధిగా వచ్చిన ఫ్యాషన్ డిజైనర్ ని పరిచయం చేస్తూ "బ్రైడల్ వేర్ లో మన దేశం లోనే లీడింగ్ డిజైనర్ ఆయన. ఐశ్వర్య-బచ్చన్, కోహ్లీ- అనుష్క, కీర్తి అంబానీ వీళ్లందరి బ్రైడల్ వేర్ డిజైన్ చేసింది అభయ్ ఖోస్లానే అన్న విషయం మీకు తెలుసు" అంటారు ఇన్స్టిట్యూట్ డైరెక్టర్ మహంతి. ఐశ్వర్య-బచ్చన్ పెళ్లి 2007 లోనూ, కోహ్లీ-అనుష్క ల పెళ్లి 2017 లోనూ జరిగింది. టైం స్టాంప్ తో రాసేప్పుడు ఇలాంటివి కొంచం చూసుకుంటే బాగుండేది. ఇంగ్లీష్ వాక్యాలని తెలుగులో రాసేప్పుడు స్పెల్లింగుని కాక, ఉచ్చారణని ఆధారం చేసుకోవాల్సింది. హైదరాబాద్ వచ్చిన కొత్తల్లో ఆదర్శ్ కి ఆశ్రయం ఇచ్చి,  కథనుంచి  ఉన్నట్టుండి మాయమైపోయిన ప్రవీణ్ మళ్ళీ ఎక్కడైనా కనిపిస్తాడా అని చూశాను కానీ, కనబడలేదు. వచనం మీద యండమూరి ప్రభావం చాలాచోట్లే కనిపించింది. 

మొత్తంగా చూసినప్పుడు, ఫ్యాషన్ ప్రపంచం నేపధ్యంగా నవలలు తెలుగులో కొత్త కాకపోయినా (చల్లా సుబ్రహ్మణ్యం లాంటి రచయితలు తొంభైల్లో రాశారు) ఫ్యాషన్ ఇన్స్టిట్యూట్ విద్యార్థుల కథగా ఈ ఇతివృత్తం కొత్తది. మిగిలిన కోర్సుల కన్నా ఫ్యాషన్ టెక్నాలజీ చదవడం ఏవిధంగా భిన్నమో బలంగా చెప్పారు. ముఖ్యంగా టైం, డబ్బు రెండూ దగ్గర లేనివాళ్ళకి ఈ కోర్సు పూర్తి చేయడం ఎంత కష్టమో చెప్పిన విధానం బాగుంది. అదే సమయంలో, ఒక్కసారి విజయం సాధిస్తే కెరీర్లో ఎంత వేగంగా దూసుకెళ్లచ్చో కూడా చెప్పడం బాగా నచ్చేసింది. ఫ్యాషన్ టెక్నాలజీ చదవాలి అనుకునే వాళ్ళకి ఈ నవల రికమండ్ చేయొచ్చు అనిపించినా, రెండో సగంలో కనిపించే రొమాన్సు ఆలోచనలో పడేసింది - టీనేజర్స్ కి రికమెండ్ చేయొచ్చా? అని. ఛాయా పబ్లికేషన్స్ ప్రచురించిన (వాళ్ళ లోగోని కవర్ పేజీ మీద మరీ హీరో ముక్కున గుద్దేరు) ఈ 203 పేజీల పుస్తకం వెల రూ. 150. అన్ని ప్రముఖ పుస్తకాల షాపులతో పాటు, ఆన్లైన్ లోనూ కొనుక్కోవచ్చు. విద్యార్థి జీవితాన్ని మాత్రమే ఈ నవలలో చిత్రించారు కాబట్టి, డిజైనర్ల ప్రొఫెషనల్ జీవితం ఇతివృత్తంగా అరవింద్ జాషువా మరో నవల రాస్తారని ఎదురు చూస్తున్నా.