ట్వెల్వ్

ఓ శనివారం మధ్యాహ్నం.. చుట్టూ ఎవ్వరూ లేరు. చేయడానికి ఇతరత్రా పనులేమీ లేకపోవడంతో ఎదురుగా ఉన్న కంప్యూటర్లో గూగుల్ తోనూ, బ్లాగర్ తోనూ కుస్తీ మొదలు పెట్టాను. ఓ రెండు గంటలు గడిచేసరికి కాస్త సంతృప్తికరమైన రూపమొకటి కళ్ళముందు కనిపించింది. ఈలోగా చేయాల్సిన పని తరమడం మొదలు పెట్టడంతో, 'పబ్లిష్' బటన్ నొక్కి, ఆ విండో క్లోజ్ చేసి, రోజువారీ పనిలో పడ్డాను. 'రెస్టీజ్ హిస్టరీ' అనేంత లేదు కానీ, ఇది జరిగింది మాత్రం ఇవాళ్టికి సరిగ్గా పుష్కర కాలం క్రితం.  'నెమలికన్ను' పన్నెండో పుట్టినరోజివాళ. 

'బ్లాగు రాయడం ఎందుకు?' అనే విషయంలో మొదటి నుంచీ నాకో స్పష్టత ఉంది. ఇన్నాళ్ల లోనూ నా అభిప్రాయాలలో మార్పు రాలేదు.  రాయడాన్ని ఆస్వాదిస్తున్నా, అప్పుడూ, ఇప్పుడూ కూడా. ఒక్కసారి వెనక్కి తిరిగి చూసుకున్నప్పుడు నాకు అర్ధమయ్యింది ఏమిటంటే, గత పుష్కర కాలంలోనూ నా వ్యక్తిగత, వృత్తిగత జీవితంలో వచ్చిపడిన మార్పుల తాలూకు ప్రభావం నా బ్లాగు మీద స్పష్టంగా కనిపిస్తోంది.  అయితే, అంతకు ముందు కాలానికీ, గడిచిన ఏడాదికీ చాలా స్పష్టమైన తేడా ఉంది. అది నా ఒక్కడికే కాదు, మొత్తం ప్రపంచానికి. మరికొన్ని వారాల్లో 'కరోనా' నామ సంవత్సరం పూర్తవ్వబోతోంది. 

ఈ సంవత్సరం ప్రభావమో లేక ఇతరత్రా కారణాల వల్లనో  తెలీదు కానీ, గతంలో ఎన్నడూ లేని విధంగా "ఇంకా ఎన్నాళ్ళు రాస్తాం, బ్లాగు ఆపేద్దాం" అన్న ఆలోచన గతేడాదితో చాలాసార్లు వచ్చింది.  బ్లాగు మొదలు పెట్టని క్రితం నాకు బ్లాగర్లు ఎవరితోనూ పరిచయం లేదు. మొదలు పెట్టిన కొన్నాళ్లకే చాలా మందితో స్నేహం కుదిరింది. వ్యాఖ్యలు, చాట్లతో పాటు, ఉత్తర ప్రత్యుత్తరాలూ ఉండేవి. కాలం గడిచే కొద్దీ వారిలో కొందరు మార్గశ్రాంతులయ్యారు. ఇంకొందరు మరో అడుగు ముందుకేసి 'బ్లాగులు మరణించాయి' అని ప్రకటించేశారు. మిగిలిన కొద్దిమందీ అడపాదడపా రాస్తున్నారు. కొత్తవాళ్లు రాకడ అప్పుడప్పుడూ  కనిపిస్తోంది.

Google Image

పరిస్థితి ఇలా ఉన్నప్పటికీ కూడా పలకరించే బ్లాగుమిత్రులు ఉండడం విశేషంగానే అనిపిస్తోంది. ఈ మాధ్యమంలో ఉన్న సౌకర్యానికి అలవాటు పడ్డం వల్లనో, ఇప్పుడు మళ్ళీ కొత్తగా ఇంకో ప్రారంభం ఎందుకన్న ఆలోచనో, లేదూ రెండింటి కలగలుపో తెలీదు కానీ మరో మాధ్యమంలో రెండో కాలు పెట్టాలని  అనిపించడం లేదు. పైగా, ఇప్పటికే వేరే చోట అకౌంట్లు నిర్వహిస్తున్న మిత్రులు ఇస్తున్న ఫీడ్ బ్యాక్ కూడా ఏమంత ఆశాజనకంగా లేదు. ఒకరిద్దరు మాత్రం "అందరం ఇటు వచ్చేశాం, మీరొక్కరూ అక్కడెందుకూ?" అంటూ మెయిల్స్ రాస్తున్నారు అప్పుడప్పుడూ. వాళ్ళని మిస్సవుతున్నప్పటికీ, నావరకూ ఈ పడవ ప్రయాణం బాగుంది మరి. 

వెనక్కి తిరిగి లెక్కలు చూసుకుంటే ఒకటి తక్కువ అరనూరు పోస్టులు కనిపించాయి గడిచిన ఏడాదిలో. ఎప్పటిలాగే పుస్తకాలూ సినిమాల కబుర్లే అధికం. పీవీ శతజయంతి సందర్భంగా పోస్టు రాస్తే, కారణాలు వెతికారు కొందరు. అక్కడితో ఆగకుండా, జగన్ పార్టీ అభిమానిని అని ముద్రవేసే ప్రయత్నం చేశారు. నవ్వుకున్నాను. ఎవరైనా క్రమం తప్పకుండా నా బ్లాగు చదువుతూ ఉన్నట్టయితే వాళ్ళు కూడా నవ్వుకునే ఉంటారు బహుశా. చాలామందికి మల్లేనే నాక్కూడా లాక్ డౌన్ లో మలయాళం సినిమాలు పరిచయం అయ్యాయి, కొత్తగా. ఒకప్పుడు ఇరానీ సినిమాలు (ఎక్కువగా బాలల చిత్రాలే) ఎంత కొత్తగా అనిపించాయో, ఇప్పుడు ఇవీ అలాగే అనిపిస్తున్నాయి. 

ఇంతకీ, బ్లాగు కోసం రాయాలనుకున్న కొన్ని సంగతులు అలాగే ఉండిపోయాయి. "ఇక ఆపేద్దాం" అనే ఆలోచన బలపడక ముందే రాయాలనుకున్నవన్నీ రాసేయాలని సంకల్పం. ఎంతవరకూ నెరవేర్చుకోగలనో చూడాలి మరి. సముద్ర పరిమాణంలో సమాచారం చుట్టుముట్టేసిన ప్రస్తుత సందర్భంలో కూడా బ్లాగుల్ని గుర్తు పెట్టుకుని చదువుతున్న వారికీ, అభిప్రాయాలూ పంచుకుంటున్న వారందరికీ పేరుపేరునా ధన్యవాదాలు చెప్పుకుంటున్నానీ పుట్టినరోజు సందర్భంలో..