ఆవకాయణం...

నా చిన్నప్పుడు మా బామ్మ ఏటా వేసంకాలంలో ఇస్సూ అస్సూ అంటూనే ఆవకాయలు పెట్టేస్తూ, "అన్నీ బాగున్నప్పుడే నాలుగు రుచులూ నోట్లోకి వెళ్ళాలి నాయనా... రేప్పొద్దున్న ఏ చిన్న తేడా వచ్చినా ముందర నోరే కట్టేసుకోవాలి..." అని విధిగా తల్చుకునేది. పెద్దై పోయాక, నేను ఏటా మా బామ్మని తలచుకుంటున్నా. అప్పుడప్పుడూ వేపుళ్లకీ, నూనెలకీ కొంచం సెలవివ్వడం తప్పించి అన్నీ తినగలిగే అదృష్టంతో కొనసాగు తున్నందుకు గాను, ఇదిగో ఈ ఏడాది కూడా ఆవకాయ మహాయజ్ఞం జరుగుతోంది ఇంట్లో. దాదాపు ఇంటింటా జరిగే యజ్ఞమే... మహిళలు రుత్విక్కులు, మగవాళ్ళు సమిధలూను..

పురాణాల్లో మునులు చేసే యజ్ఞాల్లాగా, ఈ మహా యజ్ఞానికి నెయ్యితో పనిలేదు, నువ్వుల నూనె సరిపోతుంది.. అయితే ఏం, శ్రేష్ఠమైన నువ్వుల నూనె కన్నా నెయ్యే చౌక అని సెలవిచ్చారు మా ప్రొవిజనల్ స్టోర్స్ శ్రేష్టి గారు. ఆవకాయ పెట్టుకోవాలి అనుకున్నప్పుడు ఖర్చు కాస్త అటూ ఇటూ అవ్వడం సహజమే కానీ, ఎప్పుడూ 'అటే' ఎందుకు అవుతుందో బొత్తిగా అర్ధం కాదు నాకు. మిగిలిన విషయాలకి మల్లేనే, ఆవకాయకి సంబంధించిన విషయాల్లోనూ మగవాడు నోరు విప్పకూడదనీ, విప్పినా పెద్దగా ఉపయోగం ఉండదనీ కొన్ని అనుభవాల తర్వాత తెలిసొచ్చేసింది. ఫలితం, ఏటీఎం కార్డు లాగా నిర్వికారంగా అడిగినవి తెచ్చి అక్కడ పెట్టేయడమే..

అలా అన్నీ తెచ్చి పెట్టేసి ఊరుకోవచ్చా అంటే, అబ్బే అదీ లేదు. ఆదివారం పూటా ఏదన్నా పుస్తకం చదువుకోడానికీ, అధమం టీవీలో వస్తున్న 'మిథునం' సినిమా చూడడానికీ కూడా వీలులేకుండా ఊరగాయ పనులు అడ్డం పడుతూ ఉండడం. అక్కడికీ సహకార పద్ధతిలో నాలుగిళ్ళ వాళ్ళు కలిసి ఉమ్మడి ఊరగాయల పథకం మొదలు పెట్టారు. అందరూ తలో పనీ అందుకుని అల్లేసుకుంటే, ఆట్టే సమయం పట్టకుండా ఆవకాయ రెడీ అయిపోతుంది కదా... కానీ, ఎవరికి వాళ్ళే 'మిగిలిన వాళ్ళ కన్నా మేమే ఎక్కువ పని చేశాం' అన్న తృప్తిని అనుభవించడం కోసం కాబోలు, ఎప్పటికీ ముగియని టీవీ సీరియల్ లాగా సాగుతూనే ఉంది పని.

నా వాటాకి ముక్కలు తుడిచే పని వస్తుందేమో, అలా అలా చిన్నప్పటి రోజుల్లో విహరించి వద్దాం అని ప్లానేసుకున్నా.. ఎక్కడా.. మాగాయ కాయకి చెక్కు తీసే పనిలోకి దిగాల్సి వచ్చింది. తను ఎంత కష్టపడి మంచి మామిడికాయలు ఎంచి తెచ్చాడో పక్కింటివాళ్ళ డ్రైవర్ వర్ణించి చెబుతుంటే, అతని మనోభావాలు దెబ్బతినకుండా ఉండడం కోసం శ్రద్ధగా వింటూ చెక్కు తీస్తూ ఉంటే, మామిడి చెక్కుతో పాటు ఎడం చేతి చిటికెన వేలి మీది పొర ఒకటి పీలర్ లోకి వెళ్ళిపోయింది. టైపు రైటింగ్ నేర్చుకున్న కొత్తలో మొదటి ఎక్సర్సైజు 'ఏ ఎస్ డీ ఎఫ్' ప్రాక్టీసులో 'ఏ' టైపడానికి పుట్టిన నొప్పి గుర్తు రావడంతో, బాల్యానికి బదులు యవ్వనంలో విహరించాల్సి వచ్చింది.

'ఆడుతు పాడుతు పనిచేస్తుంటే...' పాట గుర్తొచ్చి కాబోలు, మహిళలు పాటలు వినడం మొదలు పెట్టారు. 'శుభవేళ' సినిమాలోది అని జ్ఞాపకం, 'శ్రీరామ నవమి తిరనాళ్లు.. నాకప్పుడేమొ ఆరేళ్ళు...' పాట రిపీట్ మోడ్ లో వినాల్సి వచ్చింది. రెండు రోజులుగా ఏ పని చేస్తున్నా 'చిన్ననాటి నుంచీ ఎన్నికొన్నాం.. డబ్బులిచ్చాం వెంట తీసుకొచ్చాం...' లైన్లు గిర్రున తిరుగుతున్నాయి. "రచయిత ఎవరో కానీ ఎంతబాగా రాశాడో..." అనుకుంటూ, కారాల కష్టం కొంచం మర్చిపోయినట్టే ఉన్నారు వాళ్ళు. బడ్జెట్ లెక్కలు బుర్రలో తిరుగుతూ ఉండడంతో సహా అనేకానేక కారణాల వల్ల మగవాళ్ళం ఎవరం పెద్దగా స్పందించలేదు..

ముందుగా చెప్పకుండా వచ్చేసే చుట్టాలు వచ్చి వెళ్ళగానే "ఆవకాయ జాడీ కన్నతల్లిలా ఆదుకుంది" అనేది అమ్మ.. సమయానికి కూరా పచ్చడీ చేసే వీలు లేకపోయినా, భోజనం పెట్టేయగలిగాను కదా అన్న ఆనందంతో. ఇప్పుడైతే, కూరలూ, పచ్చళ్ళూ ఎన్ని ఉన్నా కొత్తావకాయ ముందు అవన్నీ బలాదూర్. 'అబ్బా... ఈ ఎండల్లో ఏం తింటాం.. నాలుగురోజులు ఆగి నాలుగు చినుకులు పడ్డాక అప్పుడు తినొచ్చులే' అని ఎంతమాత్రమూ అనిపించకపోవడం కొత్తావకాయ ప్రత్యేకత. ఈ ఏటికి ఊరగాయల పనులు అయిపోయినట్టే.. వంటిల్లు ఘుమఘుమలాడి పోతోంది అప్పుడే...