చందమామ కథలు

అనగనగా ఓ రాజు. అతనికి ఏడుగురు కొడుకులు. ఏడుగురూ వేటకి వెళ్లి ఏడు చేపలు తెచ్చారు.. తర్వాత ఏమైంది అన్నది ఒకప్పటి  'చందమామ' కథ. ఇప్పటికి వస్తే, అనగనగా ఓ రచయిత.. అతగాడు ఏక కాలంలో ఒకటి కాదు, రెండు కాదు.. ఏకంగా ఏడు కథలు రాసేస్తాడు. ఈ ఏడు కథలతో పాటు అతగాడి కథ ఏ తీరం చేరింది అన్నదే 'చందమామ కథలు,' ఇవాళే విడుదలైన సరికొత్త తెలుగు సినిమా. ప్రవీణ్  సత్తారు దర్శకత్వంలో, బి. చాణక్య నిర్మించిన చిన్న సినిమా.

చాలా చాలా రోజుల తర్వాత థియేటర్ కి వెళ్లి సినిమా చూశాను. ట్రైలర్స్, పోస్టర్స్ చూశాక ఎందుకో కానీ, ఈ సినిమా చూడాలని బాగా అనిపించింది. సినిమాలో ఎనిమిది కథలు ఉంటాయి అని ముందుగానే తెలియడం వల్ల సిద్ధపడే వెళ్లాను. ఓ రచయిత కథతో మొదలైన సినిమా, తర్వాత అతను రాస్తున్న ఒక్కో కథనీ పరిచయం చేస్తూ, రచయిత కథలో ఓ మలుపు వచ్చేసరికి 'విశ్రాంతి' కి చేరింది. అన్ని కథలూ ముగింపుకి చేర్చి, 'శుభం' కార్డు వేశారు.

రచయిత కథతో పాటు, మిగిలిన ఏడు కథలూ కూడా బాగా నలిగినవే. యవ్వనంలో ఉండగా ప్రేమించుకుని, పెద్దవాళ్ళ అభ్యంతరం కారణంగా ఒకటి కాలేక, బాధ్యతలన్నీ తీరాక అనుకోకుండా ఒకరికొకరు తారస పడ్డ వృద్ధ జంట (నరేష్, ఆమని), బస్తీలో పిల్లని వెంటపడి, ఏడిపించి, అటుపై పెళ్లి చేసుకున్న ఓ బాధ్యత లేని కుర్రాడు, గొప్పింటి పిల్లని వలలో వేసుకుని రాత్రికి రాత్రే కోటీశ్వరుడు కావాలని కల కనే మరో పేదింటి కుర్రాడు, మినీ సూపర్ మార్కెట్ నడుపుకునే సాయిబుల కుర్రాడిని ప్రేమించి, పెళ్లి చేసుకోడానికి ఆలోచించే ముస్లిం అమ్మాయి వీళ్ళవి ఒకరకం కథలు.

ఒకప్పుడు బాగా బతికి, ఉన్నట్టుండి డిమాండ్ పడిపోయిన ఒక మోడల్ (మంచు లక్ష్మి),ముప్ఫయ్యేళ్ళు వస్తున్నా పెళ్లి కావడం లేదని బెంగ పడే సాఫ్ట్వేర్ ఇంజినీర్ (కృష్ణుడు).. వీళ్ళందరితో పాటు తనకో గూడు ఏర్పాటు చేసుకోవాలని కల కనే ఓ బిచ్చగాడు.. వీళ్ళవి మరో రకం కథలు. ఈ కథలు రాసే రచయిత జీవితంలోకి అనూహ్యంగా వచ్చి పడిన ఓ సమస్య.  ఈ ఎనిమిది కథల్నీ 135 నిమిషాల స్క్రీన్ టైం లో ప్రేక్షకులకి పరిచయం చేసి, అన్ని కథలకీ ముగింపులు ఇచ్చాడు దర్శకుడు.

ముందుగా చెప్పుకున్నట్టుగా కథలన్నీ బాగా నలిగినవే. మోడల్ కథ 'పేజ్ త్రీ' సినిమాని, బిచ్చగాడి కథ 'పుష్పక విమానము' సినిమానీ గుర్తు చేస్తాయి. నరేష్-ఆమనిల కథ, మిగిలిన ప్రేమకథలదీ అదే దారి. టేకింగ్ పరంగా చూసినప్పుడు, మణిరత్నం 'యువ' క్రిష్ 'వేదం' సినిమాలు గుర్తొచ్చాయి. అయితే, ఆ రెండు సినిమాల్లోనూ మూడేసి కథలైతే, ఇక్కడ ఏకంగా ఎనిమిది కథలు. ఒక్కో కథకీ దొరికిన సగటు స్క్రీన్ టైం పదహారు నిమిషాలు. మొదటి సగంలో కేరక్టర్స్ ని ఎస్టాబ్లిష్ చేసి, ఒక్కో కథకీ ఒక్కో ముడి వేసి, రెండో సగంలో ఆ ముళ్ళని విప్పాడు దర్శకుడు.

ఇన్ని కథలు చెప్పినా అక్కడక్కడా సాగతీత అన్న భావన కలిగిందీ అంటే, స్క్రీన్ ప్లే మీద మరింత శ్రద్ధ పెట్టాల్సిన అవసరం ఉందని అర్ధం. ఒకటి రెండు కథల్ని తగ్గించి, మిగిలిన వాటిని ప్రెజెంట్ చేయడంలో కొత్తదనానికి ప్రయత్నం చేసి ఉంటే బావుండేది. ఫోటోగ్రఫీ ఎంత బావుందో, నేపధ్య సంగీతం అంతగా నిరాశ పరిచింది. మిక్కీ తన పాత పాటల ట్యూన్స్ ని నేపధ్య సంగీతానికి వాడేశాడు, ఆట్టే శ్రమ పడకుండా. ఫలితం, చూస్తున్న సినిమాతో పాటు చూసేసిన సినిమాలు కూడా గుర్తు రావడం.. మొత్తం మీద ఇదో మంచి ప్రయత్నం. రొటీన్ కి భిన్నంగా ఉండే సినిమాలు ఇష్ట పడేవాళ్ళు, భారీ అంచనాలు లేకుండా చూసి రావొచ్చు.