గుంటూర్ టాకీస్

బహుశా ఇదో ప్రయోగాత్మక సినిమా. సహజత్వానికి దగ్గరగా ఉండే సినిమా అనగానే అది 'ఆర్ట్ సినిమా' నే కానక్కర్లేదనీ, అడల్ట్ కంటెంట్ తో కూడా రొటీన్ కి భిన్నమైన సినిమాలు తీయొచ్చనీ నిరూపించాడు యువ దర్శకుడు ప్రవీణ్ సత్తారు. జాతీయ బహుమతి గెల్చుకున్న 'చందమామ కథలు' తర్వాత, ఆ వెంటనే అదే దర్శకుడి నుంచి వస్తున్న సినిమా అనగానే ఒక ప్రోటోటైప్ అంచనా సిద్ధంగా ఉంటుంది. దాన్ని బద్దలుకొడుతూ ప్రవీణ్ తీసిన సినిమా 'గుంటూర్ టాకీస్.' ఇది కేవలం పెద్దలకి మాత్రమే.. ఇంకా స్పష్టంగా చెప్పాలంటే పురుషులకి మాత్రమే!

బడికెళ్ళే వయసున్న ఇద్దరు పిల్లల్ని వదిలేసి పక్కింటి వాడితో 'లేచిపోయిన' రోజారాణి భర్త గిరి (నరేష్). రోగిష్టి తల్లినీ, పిల్లలిద్దర్నీ పోషించేందుకు ఓ మెడికల్ షాపులో పని చేస్తూ ఉంటాడు. అదే షాపులో అతనితో పాటే పనిచేసే పైలాపచ్చీసు కుర్రాడు హరి (సిద్ధు జొన్నలగడ్డ). తనకి నచ్చిన మగవాణ్ణి కేవలం తన కోర్కె తీర్చే సాధనంగా మాత్రమే చూసే లేడీ రౌడీ (శ్రద్ధా దాస్) నుంచి తప్పించుకుని, అప్పు వంకన ఆమె నుంచి తీసుకున్న డబ్బుతో గుంటూరు పారిపోయి వచ్చాడు హరి. ఖర్చులకి ఏమాత్రమూ చాలని జీతాలు వీళ్ళిద్దరివీ. పార్ట్ టైం గా రాత్రుళ్ళు పోలీసులకి దొరకని చిన్న చిన్న దొంగతనాలు చేస్తూ ఉంటారు ఇద్దరూ.

తను అద్దెకుండే ఇంటి పక్క వాటా వాళ్ళ చుట్టాలమ్మాయి సువర్ణ (రేష్మి గౌతం)ని ముగ్గులో దించే ప్రయత్నం చేస్తూ ఉంటాడు హరి. సువర్ణకి అక్క వరసయ్యే బంధువుతో ఆసరికే అతగాడికి అఫైర్ నడుస్తూ ఉంటుంది. కేవలం చిన్న దొంగతనాలు మాత్రమే చేసే గిరి-హరి అనుకోకుండా చేసిన ఒకానొక దొంగతనంలో వాళ్ళకే తెలియకుండా ఓ పెద్ద మొత్తం, అంతకు పదింతలు విలువైన ఓ వస్తువు కొట్టుకొచ్చేయడంతో ప్రధమార్ధం ముగుస్తుంది. ఇద్దరూ కలిసే దొంగతనం చేసినా, ఎవరేం దొంగిలించారో రెండో వాళ్లకి తెలీదు.

వరస ఛేజుల రెండో సగంలో సొమ్ము యజమానులైన పోలీసులు, సరుకు తాలూకు డాన్ మనుషులు వీళ్ళిద్దరి కోసం వేట మొదలు పెట్టడంతో ఇద్దరు దొంగలు, పోలీసులు, స్మగ్లర్ల మధ్య బోల్డంత కన్ఫ్యూజింగ్ కామెడీ. చివరికి ఎవరిది పైచేయి అయ్యిందన్నది ముగింపు. పిల్లలు, సెన్సిటివ్ ప్రేక్షకులు తన 'ఎ' సర్టిఫికేట్ సినిమాకి దూరంగా ఉండాలని ముందే చెప్పేసిన దర్శకుడు 'బోల్డ్' సన్నివేశాల చిత్రీకరణకీ, నాటు సంభాషణలకీ ఎక్కడా మొహమాట పడలేదు. ఆర్టిస్టులని కాక, ఆయా పాత్రలని చూపించడంలో సఫలమయ్యాడు కూడా. ప్రధాన పాత్రల్లో నరేష్, సిద్ధూ పోటీపడి నటించారు. రేష్మి, శ్రద్ధ ఇద్దరూ గ్లామర్ విషయంలో పోటీ పడ్డారు.

ప్రధమార్ధం ఎంతో ఆసక్తిగా మలిచిన దర్శకుడు, రెండో సగానికి వచ్చేసరికి అదే ఆసక్తిని కొనసాగించ లేకపోయాడు. మరీముఖ్యంగా, చిన్న చిన్న ఫ్లాష్ బ్యాక్లని విప్పి చెప్పడం వల్ల (సీన్ రివైండ్ చేయడం) సినిమా నిడివి పెరగడం, ప్రేక్షకుడికి విసుగు కలగడం మినహా ప్రయోజనం లేకపోయింది. ఎడిటింగ్ మరికొంచం జాగ్రత్తగా చేయించి ఉండాల్సింది. నేపధ్య సంగీతం బాగున్నప్పటికీ పాటలు గుర్తు పెట్టుకునేలా లేకపోవడం మరో మైనస్. సినిమా చూసి బయటికొచ్చాక పాటలు తలచుకుంటే విజువల్స్ గుర్తొస్తాయే తప్ప ట్యూన్ కానీ, లిరిక్స్ గానీ గుర్తురావు. ఫోటోగ్రఫీ మాత్రం చక్కగా కుదిరింది.

'సినిమా అంటే ఇలాగే ఉండాలి' అంటూ రాయని నిబంధనలు ఏమన్నా ఉంటే వాటిని చెరిపేసే సినిమా ఈ 'గుంటూర్ టాకీస్.' సులభంగా కనిపించే క్లిష్టమైన కథాంశాన్ని ఎన్నుకుని, ప్రేక్షకులందరికీ అర్ధమయ్యేలా చెప్పే ప్రయత్నం చేశాడు దర్శకుడు. కథనంలో భాగంగా చూపించిన 'హాట్ సీన్స్' ని దాటి అసలు కథ మీదకి ఎందరి దృష్టి వెళ్లి ఉంటుందన్నది ప్రశ్నార్ధకం. థియేటర్ లో మగవాళ్ళు మాత్రమే ఉండడం మాత్రం కొత్తగా అనిపించింది. మహిళలకి ఈ సినిమా నచ్చుతుందా? నచ్చినా థియేటర్ కి వచ్చి చూడగలరా? అన్నదానికి వాళ్ళే జవాబు చెప్పాలి. 'ఫార్ములా' చట్రంలో ఇరుక్కోనందుకు ప్రవీణ్ సత్తారు కి మరోమారు అభినందనలు!